Пачатак Усяго ў адно імгненне, шмат часу таму назад, Хлопчык, якім я быў, стаў мужчынай: І раптам маё жыццё пачалося! Я ўбачыў свет перад сабой – такім Што селянін каля сваіх коней стаіць На першым жа ўзгорку на ілбе выступае пот, Пакінуўшы парэчча, Барозны праляглі ў даліне ўнізе, І бачыць схіл узгорка, які неабходна ўспахаць, Каменне, якое перашкаджае і прытупляе яго лямеш, Гром павіс у паветры, І чорная вяршыня ўзгорка над ім, голая, Чакае зараз. — Хай паша, калі зможа! | Entry #30392 — Discuss 0 — Variant: Not specifiednone
|